Słowem wstępu, jestem osobą uzależnioną od podróży. Uwielbiam planować nowe wyjazdy, a moim przekleństwem jest to, że stawiam sobie nowe cele, zanim zwiedzę to, co już sobie zaplanowałam. Myślałam, że moja dusza włóczykija odnajdzie ukojenie w pogoni za American Dream, jednak nic bardziej mylnego! Nie zdążyłam jeszcze spakować walizki do Stanów, a już natknęłam się na program o nazwie GET AUSTRALIA! Oczy mi się zaświeciły, serce zapłonęło, a w głowie zaczęły kłębić się miliony myśli.



Nigdy wcześniej nie ciągnęło mnie do Australii. Czemu więc teraz jestem nią tak zafascynowana? Być może to chęć ciągłego podwyższania sobie poprzeczki. Stany to duże wyzwanie, a spędzenie tam wakacji z pewnością zapewni mi wiele wrażeń. Ale Australia? To całkiem inna bajka!

Przede wszystkim, Australia jest niesamowicie piękna i bogata w faunę i florę występującą tylko i wyłącznie tam. Marzy mi się podróż camperem wzdłuż całej Australii, zobaczenie kangurów w ich naturalnym środowisku i przytulenie misia koali. Chciałabym zanurkować i zobaczyć rafy koralowe, oraz poznać styl życia Aborygenów.

Dlaczego wspominałabym tę podróż z dumą? A to dlatego, że poza wyżej wymienionymi cudami Australii, jest tam drugie tyle niebezpiecznych stworzeń, na widok których wiałabym gdzie pieprz rośnie! Gigantyczne pająki, węże ludojady, rekiny, czy ślimaki, których ugryzienie powoduje śmierć w 2 sekundy! Przeżycie w Australii graniczy z cudem, co czyni ten kraj tym bardziej fascynującym!

Słowem wstępu, jestem osobą uzależnioną od podróży. Uwielbiam planować nowe wyjazdy, a moim przekleństwem jest to, że stawiam sobie nowe cele, zanim zwiedzę to, co już sobie zaplanowałam. Myślałam, że moja dusza włóczykija odnajdzie ukojenie w pogoni za American Dream, jednak nic bardziej mylnego! Nie zdążyłam jeszcze spakować walizki do Stanów, a już natknęłam się na...

„Tu byłam!”- chciałabym powiedzieć w miejscu, którego nikt jeszcze nie odkrył. Które do dziś jest tylko legendą. Miejsce gdzie nie odcisnął się jeszcze ślad ludzkiej stopy.
Moje wymarzone miejsce jest inspiracją dla wielu. Powstały na ten temat książki, filmy, a nawet bajki. Jednak ja chciałabym zostać jego odkrywcą. Odkrywcą Zaginionej Atlantydy. Chcę zobaczyć to miejsce na własne oczy, być tam pierwszym człowiekiem. Sprawdzić jak wszystko tam wygląda i funkcjonuje. Czy żyją tam ludzie i ewentualnie jaka jest ich tradycja.
Wiem, że większość uważa to miejsce za mit, bajkę dla dzieci. Jednak uważam, że każdy powinien mieć marzenia. Ja jako indywidualistka chce mieć własne i inne niż wszyscy. Wybujałe? Być może. Nierealne? W większości. Jednak moje i tylko moje!

„Tu byłam!”- chciałabym powiedzieć w miejscu, którego nikt jeszcze nie odkrył. Które do dziś jest tylko legendą. Miejsce gdzie nie odcisnął się jeszcze ślad ludzkiej stopy.
Moje wymarzone miejsce jest inspiracją dla wielu. Powstały na ten temat książki, filmy, a nawet bajki. Jednak ja chciałabym zostać jego odkrywcą. Odkrywcą Zaginionej Atlantydy. Chcę zobaczyć to miejsce...

Byłam już w wielu uroczych zakątkach Świata.Ale, jak mówi przysłowie:Cudze chwalicie, swego nie znacie.No właśnie.Saharę widziałam, ale naszej polskiej pustyni, już nie.Pustynia Błędowska zwana Polska Saharą.W ubiegłym roku została wykarczowana i stanowi aktualnie największą piaskową pustynię w Europie.Przez pustynię przepływa rzeka Biała Przemsza, co stanowi dodatkową wizualną atrakcję.Znajdują się tu nie tylko szlaki piesze, ale i konne, a parokilometrowa wędrówka przez rozległe piaski jest jedną z najbardziej egzotycznych atrakcji południowej części naszego kraju.Są tu ścieżki edukacyjne i tarasa widokowy.Pustynia Błędowska zyskała nowe, piaszczyste życie i jest to miejsce, które koniecznie powinno się znaleźć na liście najciekawszych miejsc do odwiedzenia.Nie długo wakacje.Pustynio Błędowska-przybywam.

Byłam już w wielu uroczych zakątkach Świata.Ale, jak mówi przysłowie:Cudze chwalicie, swego nie znacie.No właśnie.Saharę widziałam, ale naszej polskiej pustyni, już nie.Pustynia Błędowska zwana Polska Saharą.W ubiegłym roku została wykarczowana i stanowi aktualnie największą piaskową pustynię w Europie.Przez pustynię przepływa rzeka Biała Przemsza, co stanowi dodatkową...

Największym moim marzeniem jest udać się do Indii. Jest to całkowicie inny świat, inny, czasami skrywające mroczne tajemnice nawet nie śniące się europejczykom.Z jednej strony Bollywood, kosze pełne obfitości, kolory, taniec, śpiew, z drugiej zaś jest Varanaisi, czyli najbardziej obłąkane miasto świata, gdzie ludzie zwłoki swych bliskich wrzucają do Gangesu, z którego kilkanaście metrów dalej nabierają wodę do picia. Kraj ogromnych sprzeczności, lecz nie można odmówić mu jego urokliwości. Najbardziej chciałabym odbyć tę podróż autostopem, ponieważ tylko w ten sposób będę mogła zbliżyć się do tych ludzi i poznać ich od tej strony psychologicznej i zobaczyć jak myślą, co robią, jak żyją. Ach, aż się rozmarzyłam :)

Największym moim marzeniem jest udać się do Indii. Jest to całkowicie inny świat, inny, czasami skrywające mroczne tajemnice nawet nie śniące się europejczykom.Z jednej strony Bollywood, kosze pełne obfitości, kolory, taniec, śpiew, z drugiej zaś jest Varanaisi, czyli najbardziej obłąkane miasto świata, gdzie ludzie zwłoki swych bliskich wrzucają do Gangesu, z którego...

Kiedyś w liceum nauczycielka zapytała nas o miejsca, które chcielibyśmy odwiedzić, o których marzymy. Pamiętam, że mój kolega na pytanie o wymarzone miejsce, gdzie czułby się cudownie, odparł: "Piersi Moniki Belluci!":-) Cóż, miało to pewnie swoje uzasadnienie, zwłaszcza że wiele osób wspominało o pięknych górach;-)
To jednak tyle tytułem szowinistycznego i nieco seksistowskiego wstępu, za który przepraszam, ale tak mi się wspomniało, bo i temat konkursu podobny, jak pytanie sprzed lat.
A moje wymarzone miejsce? Żałuję, że nie jestem z tych, którzy rzucą wszystko i mogą sobie pozwolić na to, by gdzieś wyruszyć. Niewiele zwiedziłem, bardzo lubię Bieszczady, ale zawsze marzyłem o czymś, co przecież nie tak odległe - Skandynawia... Miałem tak od dziecka, że fascynował mnie ten klimat. Moja miłość wzrosła, gdy odkryłem skandynawską literaturę. Marzę, by kiedyś ruszyć szlakiem ulubionych bohaterów: Harrego Hole, Kurta Wallandera, Sebastiana Bergmana czy Mikaela Blomkvista... Czytając o nich, wyobrażam sobie, że jestem w tych miejscach, ale wyobrażać sobie a widzieć i przeżyć - zupełnie inna bajka... Opowiadałbym o tym wnkuom, które pewnie znienawidziłyby dziadka za monotematyczność opowieści...:-) "Mamo, dziadek Michał znowu o tej Skandynawii...";-)

Kiedyś w liceum nauczycielka zapytała nas o miejsca, które chcielibyśmy odwiedzić, o których marzymy. Pamiętam, że mój kolega na pytanie o wymarzone miejsce, gdzie czułby się cudownie, odparł: "Piersi Moniki Belluci!":-) Cóż, miało to pewnie swoje uzasadnienie, zwłaszcza że wiele osób wspominało o pięknych górach;-)
To jednak tyle tytułem szowinistycznego i nieco...

Londyn. Choć wiem, że jest to miasto dla bogaczy, jestem niezwykle ciekawa tych wszystkich miejsc, o których czytałam w książkach lub widziałam w filmach. Luksusowa dzielnica Mayfair, w czasach wiktoriańskich okiem Alyxandry Harvey symbol biedy i pewnego niebezpieczeństwa. Portobello Road, czyli tam, gdzie Athena w powieści filozoficznej Paulo Coelho odprawiała swe niecodzienne praktyki. Camden Lock Village, pełen second handów i gdzie każdy sklep jest jedyny w swoim rodzaju. Stacja metra Paddington, niczym ten uroczy pluszowy miś. Stacja King's Cross, kto wie, może odkryję w sobie geny czarownicy? Notting Hill, czyli miejsce kultowego romansu. Stacja Angel, może ujrzę tam osobistego anioła?

"Nie ma takiego miasta Londyn. Jest Lądek, Lądek-Zdrój."

Londyn. Choć wiem, że jest to miasto dla bogaczy, jestem niezwykle ciekawa tych wszystkich miejsc, o których czytałam w książkach lub widziałam w filmach. Luksusowa dzielnica Mayfair, w czasach wiktoriańskich okiem Alyxandry Harvey symbol biedy i pewnego niebezpieczeństwa. Portobello Road, czyli tam, gdzie Athena w powieści filozoficznej Paulo Coelho odprawiała swe...

Mi od dawna marzą się podróże książkowo/filmowe... to znaczy tropem lokalizacji z ulubionych powieści i filmów. Numerem jeden jest Śródziemie, czyli Nowa Zelandia, ale ona będzie musiała troszkę poczekać. Numer dwa to Galaxy Far Far Away – Tunezja – czyli Tatooine, miejsca znane z Naboo jak Plaza de Espana w Sevilli itd. Ale póki co, mimo mojej miłości do tego uniwersum jest go wszędzie za dużo. Dlatego obecnie wybieram świat Harrego Pottera. Być może też dlatego, że ostatnio dopadła mnie proza życia codziennego i brakuje mi tej odrobiny magii. Najpierw lot do Londynu, gdzie sporo czasu poświęciłabym na spacery po lokalizacjach znanych z filmów, takich jak peron 9 i 3/4 na stacji King's Cross. Nocleg byłby kosztowny, ale hej – to podróż życia ; ). Spędziłabym go w stylizowanym na dormitorium w Hogwardzie pokoju w hotelu Georgian House. Udałabym się też do teatru, aby zobaczyć tam ósmą część przygód ulubionych czarodziei, no i zwiedziła studio Warner Bros (gdzie niedawno do „potterowego tour'u” dołączono Zaczarowany Las) Z Londynu poleciałabym do Orlando celem zwiedzenia dwóch parków rozrywki składających się na Wizarding World of Harry Potter... Można tam zwiedzić Hogsmeade i Diagon Alley, przemieszczając się między nimi Hagwarts Expressem <3 Wyobrażacie to sobie? Autentycznie znaleźć się w Hogwarts Expressie ;D A w Hogsmede napić się kremowego piwa w Trzech Miotłach... Czas zacząć oszczędzać :)

Mi od dawna marzą się podróże książkowo/filmowe... to znaczy tropem lokalizacji z ulubionych powieści i filmów. Numerem jeden jest Śródziemie, czyli Nowa Zelandia, ale ona będzie musiała troszkę poczekać. Numer dwa to Galaxy Far Far Away – Tunezja – czyli Tatooine, miejsca znane z Naboo jak Plaza de Espana w Sevilli itd. Ale póki co, mimo mojej miłości do tego uniwersum...

Szum fal, wiatr w twarz, bryza, sól i niestabilna podłoga pod nogami. Żeglowanie to nieskończona przygoda. Nawet jak gdzieś już byłeś, to nigdy nie jest tak samo. W dzisiejszych czasach, stare żeglarskie dokonania, dziś już nie mają aż takiej rangi, wystarczy mieć odpowiednio dużo pieniędzy. Jednak mnie wciąż przyciąga Horn, groźny, wciąż powodujący szybsze bicie mojego serca. Chciałabym zobaczyć jego skaliste brzegi z pokładu dzielnej łajby, w gronie przyjaciół-żeglarzy, którym nie jest straszny silny wiatr, sztormowa pogoda, przemoczone rzeczy, zalewające fale i jedzenie z puszki. To takie moje małe, a jednak wielkie marzenie-móc nazywać się Żeglarzem przez duże "Ż".

Szum fal, wiatr w twarz, bryza, sól i niestabilna podłoga pod nogami. Żeglowanie to nieskończona przygoda. Nawet jak gdzieś już byłeś, to nigdy nie jest tak samo. W dzisiejszych czasach, stare żeglarskie dokonania, dziś już nie mają aż takiej rangi, wystarczy mieć odpowiednio dużo pieniędzy. Jednak mnie wciąż przyciąga Horn, groźny, wciąż powodujący szybsze bicie mojego...

Moja żona przebywa obecnie w odległej Islandii. Nie wyjechała tam ze względów turystycznych czy zawodowych. Celem podróży jest poprawa zdrowia, odbudowanie zniszczonych ciągłą gonitwą nerwów i tkanek. Jest to o tyle ważne, że żona nosi w sobie to co dla nas najważniejsze, nasze pierwsze dziecko. Kiedy lekarz powiedział, że życie żony i dziecka jest zagrożone i postuluje naturalne metody walki oparte na spędzaniu czasu z przyrodą, nie wahałem się ani przez chwilę. Wziąłem drugi etat i posłał ukochaną w podróż. Tamtejszy klimat służy małżonce, czuje się lepiej, dręczy nas tylko tęsknota. Moim marzeniem byłoby zjawić się w szpitalu w Reykjaviku w momencie porodu i móc później iść przez życie z wiedzą, że byłem tam, w tym jednym najważniejszym momencie. To moje marzenie, może mało egzotyczne i wymyślne, z całą pewnością jednak kluczowe dla naszej rodziny.

Moja żona przebywa obecnie w odległej Islandii. Nie wyjechała tam ze względów turystycznych czy zawodowych. Celem podróży jest poprawa zdrowia, odbudowanie zniszczonych ciągłą gonitwą nerwów i tkanek. Jest to o tyle ważne, że żona nosi w sobie to co dla nas najważniejsze, nasze pierwsze dziecko. Kiedy lekarz powiedział, że życie żony i dziecka jest zagrożone i postuluje...

Przylatuję do San Francisco z małą walizką. Pierwsze, co robię, to docieram na Golden Gate. Jest niesamowity. Myślę o tym, jak długo marzyłam o tej chwili. O jej niepowtarzalności. Nawet jeśli miałabym okazję pojawić się na tym moście znowu, to już nie będą te same emocje.
Później już działam zgodnie z planem. W ciągu kilku dni kupuję samochód, którym mam zamiar dotrzeć do Nowego Jorku. W następnym tygodniu jestem w Las Vegas, gdzie, przy odrobinie szczęścia, wygram w kasynie pieniądze na dalszą podróż. Potem jadę do Salt Lake City, zahaczam o Park Narodowy Yellowstone i kieruję się przez Dziki Zachód do Chicago. Kiedy mam zdjęcie z olbrzymią fasolką, a moje stopy zamoczyły się w jeziorze Michigan, ruszam prosto do Waszyngtonu. Trochę przyglądam się Białemu Domowi i w kolejnych dniach ląduję na Piątej Alei, a po kupnie pieruńsko drogich pamiątek jadę na lotnisko.
Tak kończy się moja wymarzona podróż, do której zainspirowała mnie książka Morgan Matson ,,Aż po horyzont’’. Od tamtego czasu zbieram różne informacje, zdjęcia i zastanawiam się, o co jeszcze zahaczyć. Nowy Orlean jest za bardzo wysunięty na południe, ale aż żal go nie zobaczyć. Wodospady Niagara kuszą, ale trzeba odbić pod Kanadę.
Oczywiście jeszcze nie odbyłam tej podróży. Ale polecę tam. I przejadę Stany Zjednoczone wszerz.

Przylatuję do San Francisco z małą walizką. Pierwsze, co robię, to docieram na Golden Gate. Jest niesamowity. Myślę o tym, jak długo marzyłam o tej chwili. O jej niepowtarzalności. Nawet jeśli miałabym okazję pojawić się na tym moście znowu, to już nie będą te same emocje.
Później już działam zgodnie z planem. W ciągu kilku dni kupuję samochód, którym mam zamiar dotrzeć do...